Vandaag heb ik mijn ovulatie. Al sinds augustus vorig jaar is dat een belangrijke dag. Gisteravond hebben we geïnsemineerd, en dus bestaat er de kans dat ik volgens officiële de telling al twee weken zwanger ben.
Insemineren… Dat was wel even wennen. Wij hebben gekozen voor thuisinseminatie, ondanks dat we niet een bekende donor hebben. Dat kan in Nederland niet zomaar.
Even terug naar het begin. Vorig jaar zomer ontstond dus onze wens voor een kindje. Dat was heel mooi, en ineens wilden we ook graag meteen beginnen. We kwamen in een academisch ziekenhuis terecht waar we een lang en prettig gesprek hadden over onze mogelijkheden. Daaruit kwamen verschillende overwegingen. De eerste was dat we allebei graag zwanger zouden willen worden. Niet tegelijk, maar we zouden wel allebei graag een kind dragen. Het liefst ook van dezelfde donor. In het ziekenhuis waar wij waren kon dat niet gegarandeerd worden: omdat er in Nederland maar weinig donors beschikbaar zijn kan je geen ‘reservering’ maken. Een tweede overweging was dat de wachttijd meer dan een jaar zou zijn. Voor ons eerste kindje. Maar ook voor een eventuele tweede… Daar kan je zelf dus weinig aan sturen. Ook moest de inseminatie dan in het ziekenhuis gebeuren, wat we wel erg klinisch vinden. En wat voor ons ook belangrijk was, was of er gescreend kon worden op een erfelijke ziekte die in een van onze families voorkomt. Het ziekenhuis wilde dit niet, en daarmee was het verhaal voor ons af.
Gelukkig kregen we een goed advies mee: neem eens een kijkje in Denemarken. Daar heb je een grote internationale spermabank die ook verkoopt aan particulieren in het buitenland. Die screenen wel op erfelijke ziekten. En zo werd sperma dus ineens handelswaar.
We kwamen terecht Cryos International: een spermabank in Denemarken. We gingen wel even op zoek naar de rare verhalen die er de rondte gingen, dit bleek over een andere spermabank in Denemarken te gaan. Op de website konden we veel info vinden, maar we vonden het toch een gek idee dat we dit zomaar via internet zouden kopen. En wordt het dan thuisbezorgd ofzo? We hadden veel vragen die we per mail stelden. Elke keer kregen we heel vlot en compleet antwoord.
Na de verschillende opties nog eens afgewogen te hebben besloten we inderdaad een donor te gaan ‘kiezen’. Daarover vertellen we later meer.
Nu is het dus weer afwachten, de twee langste weken van de maand…
Dubbelmama 